Album: Van vleis en bloed (1998) Rust (2009)
Notering: Geen
Dit liedje schreef ik in 1997 toen was ik 36. Dit schrijvende realiseer ik me dat ik nog best jong was. Én dat lang niet alles van een lei dakje was gegaan. Depressieve periodes en het overlijden van kameraod Wim zette mij (denk ik, zo goed is mijn geheugen niet meer) aan tot deze relativerende tekst: Ik bin ok mar enne mins van vleis en bloed, niks mier of minder dan de rest en ik doei altied goed mien best. Wat gewest is, is gewest, en ’t was een wieze les, en ik gebruuk ’t veur de rest van mien lève. Dat ‘gebruuke veur de rest van mien lève’ wilde aanvankelijk niet lukken omdat ik écht geen idee had hoé. Mijn moeder had gelijk. Ze zei altijd ‘zoekt en gij zult vinden’.
